Materiały plecionkarskie

Podstawowe nazwy używane w plecionkarstwie:

Materiał plecionkarski - materiał pochodzenia naturalnego, najczęściej roślinnego (wiklina, słoma, trawa, rafia) lub sztucznego (tworzywa), spełniający w wyrobie rolę tworzywa konstrukcyjnego (osnowy) lub tworzywa wyplotowego (wątku).

Tworzywo konstrukcyjne - materiał do wykonywania elementów konstrukcyjnych wyrobów, występuje przeważnie jako osnowa. Najczęściej stosowanym tworzywem konstrukcyjnym są pręty i kije wiklinowe, rotangowe, bambusowe. Stosuje się również drewno, drut, pręty i rurki metalowe oraz z tworzyw sztucznych.

Tworzywo wyplotowe - materiał do wyplatania ścianek boku wyrobu. Występuje przeważnie jako wątek. Najczęściej stosowanym tworzywem wyplotowym są pręty i taśmy wiklinowe, rotangowe, peddigowe, rogożyna, słoma, trawa, trzcina, rafia. Stosuje się również taśmy, sznurki i rurki z tworzyw sztucznych.

Szkielet wyrobu - nie wypleciona konstrukcja wyrobu złożona z poszczególnych elementów odpowiednio ze sobą połączonych. Stanowi ażurową bryłę o uformowanym kształcie, przygotowaną do wypełnienia splotem wątka.

Osnowa - element konstrukcyjny lub nośny, stanowiący szkielet uformowanego wyrobu.

Wątek - tworzywo wyplotowe do wypełnienia przestrzeni między osnowami.

Splot - sposób wzajemnego przeplatania się osnowy i wątku, lub tylko osnowy w wyrobach plecionkarskich.

Splot tworzący - splot wypełniający powierzchnię ścianek wyrobu, tworzący jednolitą fakturę charakterystyczną dla zastosowanego rodzaju splotu.

Splot łączący - splot służący do łączenia elementów wyrobu.

Wiązadło - sposób wiązania elementów lub części wyrobu.

Warstwa - jedno - lub wielokrotnie powtarzający się fragment splotu na jednej ściance wyrobu.

bibliografia:

T. Kończak, W. Korpetta, J. Mądrzyk - "Technologia wikliniarstwa i plecionkarstwa" cz.1 , Warszawa 1979r. WSiP.